‘ நான் எழுதிய முதற் கதையும் சரி , இனி நான் எழுதப்போகும் கடைசிக்  கதையும் சரி, உண்மைகளை அடிப்படையாகக்  கொண்டவைகளே.கற்பனைப் பூச்சில் என் கலை உணர்ச்சியைக் காணலாம். ஆனால், கருத்தெல்லாம் நான் காணும் உண்மைக்கே. ஒருபுறம் அழகும் வனப்பும் நிறைந்த இயற்கை உலகம்,மற்றொருபுறம் வேற்றுமையும் வெறுப்பும் நிறைந்த மனிதர்கள்-இதையே என் கதைக் கருத்து என்று சொல்லலாம்.’ – அகிலன்

செல்வமும் செழிப்பும் மிக்க வகையில் தந்தையின் செல்லப்  பிள்ளையாக வளர்ந்தார் அகிலன்.ஆனால்  தனது இளம்வயதிலேயே தந்தையை இழக்க நேரிட்டது,இளமையில் வறுமை என்ற கொடுமைக்குத்  தள்ளப்பட்டார்; இருப்பினும் தாயின் கடும் உழைப்பால் தமது பள்ளிக் கல்வியைத்  தொடர்ந்தார் அகிலன்.

தனது மாணவப்பருவத்தில் – 1938  முதலே அகிலன் எழுதத் துவங்கினார்.பள்ளி இதழுக்காக, பதினாறாவது வயதில் அவர் எழுதிய  ‘அவன் ஏழை’ எனும் அவரது முதல் சிறுகதை அவரது வாழ்க்கையின் பிரதிபலிப்பாய் அமைந்திருக்கிறது.

இதை அவரே தனது ‘எழுத்தும் வாழ்க்கையும்‘ நூலில்  குறிப்பிடுகிறார் .

அகிலன், பள்ளிப் பருவத்திலேயே நாட்டு விடுதலைப் போராட்டத்தில் ஆர்வம் கொண்டார், அவரைச் சுற்றி நிகழ்ந்த  தேசியப்  போராட்டங்களும், காந்திஜியின் கரூர் வருகையும், புதுக்கோட்டை ரயில் நிலையத்தில் சர்தார் வல்லபாய்  படேலைச் சந்தித்ததும், அகிலனின் சுதந்திரப்  போராட்ட வேட்கையைத் தூண்டின .

நாட்டு விடுதலை ஆர்வத்தில் தமது மேற்கல்வியை உதறி விட்டு 1940 இல் வெளிவந்த இவர், தமிழகத்தின் சிறுபத்திரிக்கைகள் முதல் பிரபல இதழ்கள் வரை சிறுகதைகளை  எழுதத் துவங்கினார்.

தனிமனித உணர்வுச் சிக்கல்கள்,சமூகப்பிரச்சினைகள் என்று பற்பல  தளங்களில் சிறுகதைகள்,குறுநாவல்கள் எழுதித் தமிழ் வாசகரிடையே தனித்த அடையாளத்துடன் வரவேற்கப் பெற்றார்.

முழுநேர எழுதுப்பணிக்காகத்  தமது ரயில்வே அஞ்சலகப் பணியை 1958  இல்  விட்டு விலகி வந்தார்.

சில காலம் முழு நேர எழுத்துப் பணி என்ற இலக்கிய வாழ்வுச் சோதனையை நடத்திய பின், 1966லிருந்து  சென்னை அகில இந்திய வானொலியில் சொற்பொழிவுத் துறை அமைப்பாளராக உழைத்து 1982  இல் ஓய்வு பெற்றார்.

அகிலனின் பல  சிறுகதைகள் இந்தியாவின் பிற மாநில  மொழிகளிலும் , ஆங்கிலம்,ஜெர்மன்,போலிஷ்,செக்,ரஷ்யன்,பல்கேரியன் ,பிரெஞ்சு போன்ற பிற நாட்டு மொழிகளிலும் மொழிபெயர்க்கப்பட்டுவருகின்றன .

அகிலனின் சிறுகதைகள் வாழ்வின் சத்தியங்களை அடிப்படையாகக் கொண்டு படைக்கப் பட்டவை.எளிய நடையில், வலிமையான கருத்துக்களை சுவாரசியமான தனது எழுத்து நடையால் வாசகரின் மனதில் பதிய வைப்பதே காலத்தை வென்ற படைப்பாளியான அகிலனின் தனித்துவம் .

கீழ்வரும் அவரது சிறுகதைச் சிதறல்களில் ஒலிக்கும் அகிலனின் சமுதாயப் பார்வையை அவரது குரல்வழியே கேட்போம்.

“மாளிகைவாசிகளைப் பற்றி நினைத்தவுடன் ஆண் மேகத்தின் உடலெங்கும் தீப்பற்றி எரிவதுபோல் இருந்தது. அவர்களுடைய ஆடம்பர வாழ்க்கையும், குடியும் கூத்துக்களும், சூதுவாதுகளும் அதற்கு ஏற்கனவே தெரிந்திருந்தன. அவர்களைப் போன்ற ஒரு சிறு கும்பல் உலகில் இருப்பதால் கோடிக்கணக்கான ஏழைகள் கோவணத் துணிகூட    இல்லாமல் அநாதைகளாகத் தெருத்தெருவாய் அலைந்து திரிவதை அது பார்த்திருக்கிறது. அரை வயிற்றுக்குப் போதுமான கஞ்சி இல்லாதபோது அந்த ஏழைகள் போட்ட அழுகுரல் வானில் எழும்பி, அதன் காதுகளில் சுழன்றிருக்கிறது.” மேக சஞ்சாரம் -(1941 -1945 )

“வேலைக்காரர்களைப் பத்திக் கவலைப்படாதே! உலகமே கூலிக்காரனோட குடிசயாலேதான்  நிறைஞ்சிருக்கு. ஒரு நாளைக்கு ஒரு வேளைக்கு சோறு போட்டா, உயிர்போற மட்டும் நமக்காக உழைப்பானுங்க. நம்ப ஊரிலே இருக்கிறவன் செத்தா   அடுத்த ஊர்க்காரன் இல்லை?”

” ஆம் அவர்கள் பரம ஏழைகள் மிகவும் கேவலமான நிலையில் இருப்பதால், அவர்களும் நியாயமாக வாழவில்லை. ஒரு சாராரை அதிகப் பணம் பேயாக்குகிறது, மற்றொரு சாராரை அதிக வறுமை திருடர்களாகவும்,வஞ்சகர்களாகவும் ஆக்குகிறது. “

– எல்லோருக்கும் பெய்த மழை (1947 ).

“பலம் மிகுந்த நம்மைக் கட்டுப்படுத்த இன்னும் வலை அவர்களிடம் தயாராகவில்லை. அப்படியே நாம் அகப்பட்டு அவர்களிடம் சென்றால் கூட, இப்போது

நம்மைக் கண்டு அவர்கள் பயப்படத்தான் செய்வார்கள்.கரைக்குப் போன பிறகுகூட நாம் துள்ளி நீரில் விழுந்தால், அவர்களுக்குப் பிடிக்கத் துணிவு கிடையாது. ஏன் தெரியுமா? நாம் பெரிய மீன்கள்.” – பெரியமீன்-1950 .

“நீங்க என்ன சாதின்னு கேட்டேன்?”

“அதுவா? மனுஷ சாதி! போதுமா?”

“ஒன்னு – இப்போ இருக்கிற சாதி,மதம்,நிறம்,இந்தக் கட்டுப்பாடு சுத்தமாத் தளரனும். மனுஷனோட வளர்ச்சிக்கு அது தடையா இருக்கப்படாது.இப்படி இருந்தால் நாம் வாழலாம். இல்லாட்டி மிருகங்களிலும் கேவலமாய் அடித்துக்கொண்டு சாக வேண்டியதுதான்.நாளுக்கு நாள் இந்த வெறுப்பு தீ போலப் பரவுது.”    – சாதி 1949

“இருபது வருஷமாய் எல்லா ரயில்களும் தண்டவாளத்தின் மேல்தான் ஓடுகின்றன.கொஞ்சங்கூட முன்னேற்றத்தைக் காணவில்லை. புதுமை இல்லை; புரட்சி இல்லை! புரட்சிக்காரர்கள் செய்த புதுமையால் சில சமயம் ரெயில் தண்டவாளத்தை விட்டு முன்னேற்றப் பாதையில் போய்த் தலை

கவிழிந்திருக்கிறது .அவ்வளவுதான்.” – பூச்சாண்டி 1953

“எழுத்தாளர் சிரித்தார்.”வசதியுள்ள வாசகர்களுக்குப் புத்தகம் வாங்கிப் படிக்க மனம் இல்லை.வாங்கிப் படிக்க ஆசைப்படுகிறவர்களிடம் கையில் காசில்லை. அதனால்தான் எழுத்தாளன் குமாஸ்தா  வேலை பார்க்க வேண்டியிருக்கிறது. உங்களைப் போல் இருப்பவர்கள் ஊருக்கு ஒரு வாசக சாலை வைத்துப் புத்தகம் வாங்கினால் கூடப் போதுமே!” – வெறி -1954

“எங்க காலத்திலே நாங்கள் கொடுத்துப் பழகினோம்.இந்தக்காலதிலே திருட்டுப் பசங்க எடுத்துப் பழகிட்டாங்க .இடையிலே இருக்கிறவன் திட்டத்திலே மட்டம் போட்டுராமல் பார்த்துக்கோங்கோ.” – சாதி இரண்டொழிய.. 1982

ஒரு படைப்பாளி எந்த உணர்வால் உந்தப்பட்டுப் படைக்கின்றானோ  அதே உணர்வை, படிக்கும் போது வாசகரும் பெறுவதே அந்தப்  படைப்பின் வெற்றி, அத்தகு படைப்பாளி  அகிலன்.

அதானால் தான் பாமரர் முதல் பயின்றோர் வரை அவரது எழுத்தைத்  தொடர்ந்து வாசித்து,நேசித்து வருகின்றனர் .

200 சிறுகதைகளை எழுயுள்ளார் அகிலன். அவை  அனைத்தும் ஒன்றாக சமீபத்தில்  ‘அகிலன் சிறுகதைகள்’ என்ற தலைப்பில் கால வரிசைப்படி இரு தொகுதிகளாக அகிலன் கண்ணனால்    தொகுக்கப்பட்டுள்ளது .

அகிலனின் சிறுகதைகள் அடிமை இந்தியா முதல் இன்று  வரை உள்ள 50  ஆண்டு கால தமிழக வரலாற்றின் மனசாட்சியாகவே படைக்கப்பட்டுள்ளன.

புதுத் தமிழ் இலக்கியத்தில் முக்கிய பங்கு அகிலனின் படைப்புகளுக்கு உண்டு.

இவரது சிறுகதைகள், தனி மனித உணர்வுகள் மூலம் சமூகப்  பிரச்சினைகளை அச்சமின்றி  தோலுரித்துக்  காட்டுகின்றன.

வீடும் நாடும் ஒன்றை ஒன்று எப்படிப்  பாதிக்கின்றன என்பதைத்    துல்லியமாகப்  பேசும் சிறுகதைகள்- அகிலனது சிறுகதைகள்.

குடும்பம்,உறவு,மனிதம்,காதல்,பாசம்,காமம்,வெறுப்பு,கடமை ,பொறுப்பு,உழைப்பு,சாதி,ஏழ்மை,அரசியல்,பெண்ணியம்,ஊழல்,நேர்மை,பண்பு,பொருளாதாரம் என அனைத்து விஷயங்களையும் படம்பிடித்துக்  காட்டுகின்றன அகிலனின் சிறுகதைகள்.

பொதுவாக இலக்கியவாதிகள் ஒரு குறிப்பிட்ட வகைப்  படைப்புகளிலேயே மிளிருவார்கள்.ஆனால் அகிலன் பன்முகத் தன்மைகொண்டவர் என்பதை  அவரது நாவல்கள் மூலம் அறியலாம்.

அகிலனின் நாவல்களை, சரித்திர நாவல்கள் , சமூக நாவல்கள் எனப்  பிரித்தாலும்,  அவரது சரித்திர நாவல்களிலும் தற்கால சமூகக்  கருத்துக்கள் பிரதிபலிப்பதை வாசகர்களால் உணர முடியும்.

இதுவே அவரது நாவல்களின் வெற்றியும் கூட.

• இன்றும் பெரும் வாசகர்  கூட்டத்தைக்  கவரும் அகிலனின், ‘ வேங்கையின் மைந்தன் ‘ , ராஜேந்திர சோழனின் ஆட்சிக்  காலத்தை அடிப்படையாகக்  கொண்ட சரித்திர நாவல் 21 பதிப்புகளைக்  கண்டுள்ளது.

இதன் கதை மாந்தர்களான மாமன்னர் ராஜேந்திரர், வந்தியத்தேவர்,அருள்மொழி,இளங்கோ,ரோகிணி ,வீரமல்லன்,  உயிர் ஓவியமாய் படிப்பவரை வியாபிக்கின்றனர் . சரித்திர நிகழ்வுகளோடு, தமிழர்களின் தற்கால அரசியல் பிரச்சினைகளையும் இந்நாவலில் அகிலன் பிரதிபலிக்கத்  தவறவில்லை.

‘தமிழ் நாட்டில் மூவேந்தர்களுக்குள் ஒற்றுமை மட்டும் இருந்திருந்தால் நாம் இந்த உலகத்தையே வென்றிருப்போம் , ஒற்றுமை கெட்ட குலம்  தமிழ்க் குலம்.’

“ஈழத்தில் உள்ள தமிழ் முடியை நாம் வென்று வராவிட்டால் இத்தனை பெரிய சோழ சாம்ராஜ்யத்தை நாம் கட்டி ஆள்வதில் பொருளே இல்லை மதுராந்தகரே! இந்தச் சோழ மண்டலத்தை மேலைச் சளுக்கரும் பாண்டிய சேரரும் ஒன்றுகூடி அழித்தாலும் அழிதுக்கொள்ளட்டும், நம்முடைய முதல் போர்  தமிழன் ஒருவனுடைய மணி முடிக்காக!“

தமிழ் சரித்திர நாவல் உலகின் மைல்கல்லான வேங்கையின் மைந்தன் 1963  இல் மத்திய அரசின் சாகித்திய அகாதமி விருதைப் பெற்றது.

இந்நாவல் சிவாஜி கணேசன் குழுவினரால் நாடகமாக்கப்பட்டு நடிக்கப் பெற்றது .

• பாண்டிய சாம்ராஜ்யத்தைக்  கதைக் களமாகக் கொண்ட அகிலனின் ‘கயல்விழி’ எனும் சரித்திரப் புதினம்,  1964 -65    தமிழக அரசின் தமிழ் வளர்ச்சித் துறையின் சிறந்த தமிழ் நாவல் பரிசைப் பெற்றது.  “வீட்டுக்கு வீடு தலைவர்கள் வேண்டும். நாட்டின் ஒவ்வொரு சிறிய , பெரிய துறைகளிலும் தலைவர்கள் வேண்டும்,அரசு,குடும்பம்,தொழில்,கலை முதலிய எல்லாத் துறைகளிலும் புதிய தலைமுறைத் தலைவர்கள் தோன்றமாட்டார்களா   என்று கனவு கண்டு வருபவன் நான்… அந்தக் கனவே இதில் சுந்தரபாண்டியனாக உருப்பெற்றிருக்கக் கூடும் ‘ எனும் அகிலனின் கயல்விழி பற்றிய கருத்து நாவலாசிரியரின் சமூக அக்கறையைப்  படம்பிடிக்கிறது.

அகிலன், “வாசகர்களுக்கு எது பிடிக்குமோ அதை எழுதுவது எழுத்துப்பணியாகாது .எது பிடிக்கவேண்டுமென்று ஆசிரியர் நினைக்கின்றாரோ,எதை வெளியிட வேண்டுமென்று அவர் உள்ளம் துடிக்கிறதோ அதை வாசகர்களுக்கு பிடிக்கும் முறையில் எழுத வேண்டும் ” என முழுமையாக நம்பினார். இதன் காரணமாகவே அவர் தனது எழுத்தை ,கொள்கைகளை எதற்காகவும், யாருக்காகவும் விட்டுக்கொடுக்கவில்லை- தளர்த்தவில்லை, தனது கருத்துக்களை சிறுபத்திரிக்கை  முதல் மிகப்  பிரபலமான பத்திரிகைகள் வரை வேறுபாடின்றி ,போலித்தன்மையில்லாமல்  பதிவு செய்தார்.

எளிமை,உண்மை,மனித நேசம், கலைத்தன்மை,நேர்மை,அஞ்சாமை ,என்கிற சத்திய ஆளுமைப் பாதையில் தானும் வாழ்ந்து கலையழகுக் கொள்கைப் பிடிப்பும் நிறைந்த தன் படைப்புகளின் வழி – தமிழ் வாசகர்களையும் மேம்படவைத்த   படைப்பாளி அகிலன்.

(c) Dhagam